Oczekiwania Kontra Rzeczywistość.

Zgodnie z obietnicą, a przede wszystkim przymuszona potrzebami własnego ego- wracam do stukania w klawiaturę. 

Lato to cudowny czas- do momentu, w którym termometr za oknem nie zaczyna sikać rtęcią. Wtedy zaczyna robić się niefajnie. Mój ciepłolubny organizm pragnie ochłodzenia. 

Na kilka dni udało mi się zaprzyjaźnić z tym obrzydliwie ciepłym powietrzem. Naturalny schron odnalazłam nad naszym przecudownym Bałtykiem- bryza robi swoje.

Mam do niego sentyment. Mimo tego, że woda zimna jak cholera, a plaża to mieszanina piasku i papierosowych kiepów. Jak już na moim koncie bankowym pęknie pierwszy milion, od razu ogarniam sobie drewniany domek na wybrzeżu. Póki co jestem zmuszona do kiszenia się w tonie betonu i azbestu. 

Najdłuższe wakacje w życiu zaczynają doskwierać mi niczym tasiemiec. Tęsknie za obowiązkami. Samowolka i leniuchowanie to zdecydowanie zajawki nie dla mnie. Potrzebuję sztywnego planu dnia!

Tęsknie za życiowym stresem.

Nawiązując do tytułu dzisiejszego wpisu. Wczoraj w późnych godzinach wieczornych odpaliłam na youtubsie moich ulubieńców z abstrachujeTV :) 

Mistrzowie po raz kolejny udowodnili, że w tym co robią są najlepsi- (ocena subiektywna)

Chyba U Większości Z Nas Sprawa Wygląda Podobnie :)