Smutne Realia.

Odchamiłam się i choć obiecałam sobie, że nie napiszę- właśnie stukam w kalawiaturkę. To nieważne, że jutro rano moje powieki będą wyjątkowo ciężkie. Mój ulubiony nocny klimat umila mi Schokolade Feine Weisse Crips.
Męczy mnie sytuacja w której obecnie się znajdujemy. Każdą cząstką siebie czuje jak źle się dzieje. Widzę te nasze powykrzywiane uśmiechy, słyszę te tak naprawdę nic nie warte słowa- wypowiadane w bezmyślny sposób każdego dnia.
Każdy żyje własnym życiem i my też wzięłyśmy się na sposób całej, szarej masy. Powiedz mi gdzie się podziała nasza wyjątkowość ? Gdzie jest to za czym jeszcze niedawno skoczyłabym w ogień ?
To wszystko ulotniło się z czasem. Czy zagubiło się w przestrzeni już na zawsze?
Zaczęłam dostrzegać dzielące nas różnice. Widzę jak dwa identyczne światy w jednej sekundzie popadają w skrajną inność.
Czuję falę obojętności jaka uderza we mnie coraz silniej, z minuty na minutę.
Zaczyna brakować zainteresowania, chęci, energii, zaangażowania itp. Bywały podobne momenty w których czułam jak wymykasz mi się z posiadania. Teraz czuję, że uciekasz na dobre...